หลายวันต่อมาไอ้ตี๋อ้นก็กลับมาจากกรุงเทพฯ เสียที หลังจากทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยอย่างหนัก
กิจกรรมเยอะจริงๆ ครับ มหาลัยฯ นี้ เพราะเทอมนี้ทั้งเทอมอ้นไม่ได้ไปหาผมที่เชียงใหม่เลย
ส่วนผมตอนที่ไปกรุงเทพ ตอนที่ไอ้ต้อยปลดประจำการก็มีเวลาสองวันเลยไม่ได้เจอกับไอ้ตี๋อ้น
ส่วนไอ้อี้โดนแม่มันบังคับให้ไปเยี่ยม ไปค้างบ้านตา-ยายมันที่ขอนแก่นตั้งแต่ปิดเทอม
เห็นบอกว่ามีงานพบปะครอบครัว นี่ก็เกือบ 2 อาทิตย์แล้วยังไม่ได้เจอมันเลยแต่โทรป่วนผมโคดบ่อย!
พูดแล้วก็อดคิดถึงมันขึ้นมาไม่ได้เหมือนกันครับผัวทั้งคน ทำใจครับเพราะเป็นเวลาของครอบครัว
ไอ้นิวก็มีโทรหาบ้างแต่ไม่ค่อยบ่อย ไม่จิกเหมือนไอ้อี้ เพราะหมอมีกิจกรรมทำเยอะ
ทั้งต้องคอยช่วยงานที่ร้านตามประสาลูกชายคนโต ถ้าว่างๆ ก็จะไปไปฟิตเน็ต อ่านการ์ตูน
หรือไม่ก็ไปว่ายน้ำกับน้องชาย นิสัยมันก็ไม่ใช่คนชอบโทรหาคุยเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วยแหละครับ
...................................................................................
ไอ้ตี๋อ้นกลับมาปุ้บก็รีบโทรหาผมทันที
จริงๆ ผมก็โคดดีใจแหละแต่เล่นตัวนิดๆ หน่อยๆ พอให้น่ารัก 555
“เดี๋ยวอ้นแวะไปกินข้าวเย็นด้วยนะๆๆ...”
“เอ!...ควรจะให้กินด้วยดีไหมน๊า!...”
“แหะๆๆ...อ้นเชื่อว่าแฟนอ้นไม่ใจดำกับอ้นหรอก 555”
“อ้าวเฟ้ย!...ยังจำได้ด้วยว่ามีแฟน!...แบร่!...”
“อ้นขอโทษษษษ!!!...ผิดไปแล้วจริงๆ คร้าบผม!...เนี่ยก็หาทางแก้ตัวอยู่อ่า...”
“เทอมนี้ผิดมากๆ เลยนะไม่ไปหาเค้าเลย!”
“อ้นขอโทษนะๆๆ!...ไม่ขอแก้ตัวดีกว่าเพราะอ้นผิดจริงๆ!”
“ดีมากๆ!...รู้ตัวแบบนี้ค่อยน่าให้อภัยหน่อย...”
“เห็นไหมอ้นบอกแล้วว่าแฟนอ้นน่ารัก!”
“ไม่ต้องมาทำพูดดีเลย!...ยังไม่หายโกรธนะเฟ้ย!”
“อ้าววว!...นึกว่าหายโกรธแล้วนะเนี่ย 555...แล้วต้องให้อ้นทำไงอ่า...”
“ต้องหาของมากำนัลด้วยไม่งั้นไม่ยอมจริงๆ!”
“อ่ะโด่นึกว่าเรื่องอะไร...หาไว้ให้เรียบร้อยแล้วคร้าบ!...หาให้พ่อแม่และก็หลานของวินด้วย...”
“ดีมากกกก!...อ้ะๆๆ ยอมอภัยให้เข้าบ้านก็ได้”
“5555”
ผมแกล้งไอ้ตี๋อ้นจนสาแก่ใจแล้วจึงอนุญาตให้หมอเข้าบ้านมากินข้าวเย็นได้
ถ้าผิดก็ต้องมีการลงโทษกันบ้าง ไรบ้าง ชีวิตคู่จะได้ไม่จืดชืด อิอิอิ
ไอ้ตี๋อ้นเดินเข้าบ้านพร้อมห่อของขวัญหลายห่อ
เพื่อมาฝาก ผม พ่อแม่ผม และก็หลานชายผมอีก 2 คน
เจ้าโต๊ดออกไปช่วยไอ้ตี๋อ้นหิ้วของฝากแล้วพูดคุยกันอย่างสนิทสนม
เพราะช่วงที่ไอ้ตี๋อ้นกลับบ้านอ้นก็จะแวะมาหาพ่อแม่ผมและหลานชายอยู่บ่อยๆ
“นึกว่าพี่อ้นจะไม่ได้กลับบ้านเหมือนพี่อี้ซะอีก...ผมโคดเซ็งปิดเทอมอย่างนี้ไม่มีเพื่อนเตะบอลเลย!”
“ได้เลยไอ้น้อง!...เดี๋ยวพี่จัดให้ 555”
“ดีเลยพี่อ้น!...ผมจะได้หายเซ็งซะทีเพื่อนผมมีแต่พวกกระจอกฝีมือโคดเด็ก!”
ขี้โม้ชิบหายเลยหลานชายผมอ่ะ ไม่รู้ว่าติดนิสัยแบบนี้มาจากใคร ถ้าเดาไม่ผิดก็ไอ้อี้ชัวร์ๆ 555
ไอ้ตี๋อ้นแฟนผมก็หัวเราะขำๆ กับนิสัยของหลานชายผม แต่ก็ยังคงทักทายกันอย่างออกรส
ตามประสาคอบอลเหมือนกัน เพราะถึงไอ้ตี๋อ้นจะไม่ได้เตะบอลตั้งแต่จบ ม.ปลาย
เพราะตอนนั้นแม่กับพ่อของไอ้ตี๋อยากให้หมอตั้งใจเอ็นท์และสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่หมายมั่นให้ได้
แต่คนมันชอบอ่ะครับ ถึงไม่ได้เป็นนักฟุตบอลบ้าพลังเหมือนไอ้อี้ก็เถอะ
แต่พอว่างจากการเรียน กิจกรรมและว่างจากการทำงานพิเศษ
หมอจะไปเตะบอลกับพวกไอ้ซันและเพื่อนๆ ของหมอเป็นประจำ
ทำให้อ้นเป็นรุ่นพี่อีกคนที่คุยเรื่องฟุตบอลกับหลานชายผมอย่างถูกคอ
อีกเหตุผลคงเพราะชอบทีม แมนยูฯ เหมือนกัน 5555
ไอ้ตี๋อ้นดูซูบลงไปนิดเพราะทั้งเรียนหนัก และกิจกรรมที่เยอะ
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงหล่อเด่นเตะตาไม่เปลี่ยน ทั้งหน้าตาที่ตี๋ปนอิสานและมีหุ่นที่สูงผึ่งผาย
ด้วยบุคลิกที่เป็นหนุ่มอารมณ์ดี เป็นกันเองกับทุกคน และเข้าได้กับทุกเพศวัย
ใครๆ ก็เลยรักหมอกันทั่วหน้า
“พ่อหวัดดีครับ...แม่หวัดดีครับ”
“อ้นมาๆๆ มากินข้าวเย็นกันลูก!...ปิดเทอมพึ่งได้กลับบ้านเหรออ้น”
“ใช่ครับพ่อ!...งานที่มาหลัยฯ เยอะมากๆ เลยครับ!”
หมอนั่งลงแม่ผมก็ตักอาหารที่เตรียมไว้ให้อย่างมากมายสมกับเป็นลูกรักอีกคน
พ่อผมก็พูดคุยอย่างดีอกดีใจเสียนักหนาที่ลูกชายของเพื่อนสนิทมาเยี่ยมเยียน
หลังจากไม่ได้เจอหน้ามาหลายเดือน
“มาอ้นกิ๋นข้าวแลงกันลูก...วินบอกว่าอ้นจะมาแอ่วหาแม่ก่อเลยหาของชอบไว้ให้จั๊ดนักเลย...มาๆๆ กิ๋นเยอะๆ เน้อลูก!”
พ่อแม่ผมแลดูจะจะใส่ใจไอ้ตี๋อ้นแฟนผมมากกว่าผมซะอีกแน่ะ 5555
“ขอบคุณครับแม่...โห!...อาหารน่ากินทั้งนั้นเลยครับ!...”
ไอ้ตี๋อ้นชมอาหารที่เตรียมไว้ให้ด้วยหน้าตาที่ดูจริงใจสุดๆ ผมว่าหมอคงหิวข้าวมากๆ มั้งครับ
เพราะตอนโทรหาก็เป็นตอนที่พึ่งลงเครื่องที่อุบลฯ เห็นบอกยังไม่ได้กินอะไรเลย
ผมเลยยกกระติบข้าวเหนียวให้หมอไปทั้งกระติบอย่างกวนๆ
“เอ้ากระติบข้าว!...ถ้าน่ากินก็กินให้หมดทั้งกระติบเลยนะ!”
ไอ้ตี๋อ้นโดนผมแกล้งตลอดหมอก็ยังหัวเราะอย่างขำๆ
เพราะรู้ว่าตัวเองผิดที่ทำกิจกรรมมหาโหดไม่ยอมกลับบ้าน!
หน้าตาอ้นตอนหัวเราะแม่งโคดหล่อจะอ่ะ และน่ามองอ่ะครับ
เพราะอ้นไม่เคยโกรธ ไม่เคยอารมณ์เสียใส่ซักครั้งยิ่งทำให้ผมนึกอยากแกล้งหมออยู่ตลอด
ให้สมกับที่ไม่ยอมไปเยี่ยมผมที่เชียงใหม่ตลอดเทอมนี้
กินข้าวกันไป คุยกันไปจนอิ่มหนำสำราญนั่นแหละครับ
อ้นถึงเอาของฝากมาให้พ่อแม่และหลานชายสองคนของผม คือเจ้าโต๊ด กับเจ้าไท
เจ้าไทจริงๆ อยู่อุบลฯ กับพี่สาวและพี่เขย
แต่พอปิดเทอมก็ขอพ่อแม่มาค้างกับ ตา-ยาย และก็พี่ชายมัน
พี่สาวผมโทรมาบอกว่ามันบ่นคิดถึงพี่ชาย แม่มันเลยยอมให้มา
ทั้งๆ ที่ตอนอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกันตลอด
คงจะเคยอยู่กันมาตั้งแต่เด็กพอพี่มันไม่อยู่ก็เลยคิดถึง
ถึงจะคนละพ่อแต่ยังไงก็พี่น้องกันตัดกันไม่ขาด
“อ่ะนี่ของโต๊ดกับของไท!…”
“ขอบคุณครับพี่อ้น!”
“แล้วทำไมไอ้ไทได้กล่องใหญ่กว่าโต๊ดอ่ะพี่อ้น!...ของผมกล่องเล็กกว่ามันอีก!”
ไอ้โต๊ดมีโวย! อายุมันจะ 17 ตัวอย่างใหญ่ แต่ก็ยังมีความเป็นเด็กอยู่
ในขณะที่เจ้าไทหัวเราะเสียงดังสะใจ! ที่ได้กล่องใหญ่กว่าพี่ชายมัน
สองพี่น้องมีแก่งแย่งกันตามประสาทั้งๆ ที่เริ่มเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว
ผมเลยหันไปรักษาสิทธิ์ของตัวเอง ทวงถามของฝากของผมมั่ง
“แล้วไหนของเราอ่ะ!”
“รอก่อน...เดี๋ยววินค่อยเอา!...”
พูดเสร็จไอ้ตี๋อ้นก็ยิ้มหวานพร้อมยักคิ้วยิกๆ
“ถ้าของถูกๆ ไม่ต้องให้ก็ได้นะ 5555”
ผมแกล้งไอ้ตี๋อ้นจนหมอหัวเราะขำก๊ากๆ ในความเรื่องเยอะของผม!
“โหเล่นแรงอ่ะ!...ok งั้นให้เลยก็ได้ 5555”
แล้วหมอก็เอากล่องของขวัญมาให้ ผมก็หัวเราะขำๆ ที่อ้นมันโดนผมแกล้งซะจนมุม
จากแต่ก่อน ที่ชอบอำผมก่อนตลอด 555
พอแกะดูเป็นรองเท้าแบรนด์ที่ผมชอบมากๆ ส่วนราคานั้นก็ค่อนข้างแพงใช้ได้!
น่ารักขนาดนี้ คืนนี้เห็นทีต้องตอบแทนหนักๆ ซะแล้วซิ 5555
“โหสวยอ่ะ!...สีนี้ชอบเลย!...ขอบคุณคร้าบนายท่าน!”
“ผู้ใหญ่ให้ของแล้วไหว้นิสัยดีน่ะเนี่ยะเราอ่ะ! 555”
นั่นไงในที่สุดหมอก็แกล้งผมกลับจนได้ อ่ะยอมๆๆๆ ยอมก็ได้เพราะได้ของถูกใจ 5555
แล้วพ่อกับไอ้ตี๋อ้นก็คุยกันต่อได้ยินถามถึงพ่อแม่ของไอ้ตี๋อ้น
“ตอนลงเครื่องที่อุบลฯ พ่อเทพบอกว่าอีกวันสองวันจะกลับบ้านครับ
...เห็นบอกจะมาเยี่ยมพ่อด้วยนะครับ”
“เออ!...อย่างนั้นก็ดีน่ะซิ!...ไม่ได้กินเหล้ากับไอ้เทพมันตั้งนานแล้ว! 5555”
นั่นไงครับพ่อผม! พอเจอเพื่อนเก่าก็คิดถึงเรื่องเหล้าขึ้นมาทันทีเลยเชียว 5555
แต่นานๆ เจอกันที เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันด้วย ก็ตามใจแกแล้วกันครับ
ระหว่างที่นั่งคุยกันไปไอ้ตี๋อ้นก็ทำเซอร์ไพรส์พ่อแม่ผมโดยการขออนุญาตพาพวกผมไปเที่ยว
“พ่อครับ...แม่ครับ...พรุ่งนี้อ้นว่าจะพาวินกับหลานไปเที่ยวอุดรฯ ครับ...พ่อแม่อนุญาตนะครับ”
“ไปเลยลูก…ไปเลยๆ ถ้าไปกับอ้นพ่อหายห่วง!”
ดูพ่อผมดิ บางทีพ่อผมก็ไม่ยุติธรรมนะ ลองเป็นผมขอไปเที่ยวไกลๆ บ้าง
แกคงหาเรื่องด่าว่าแน่ๆ 5555
พอสองหลานชายผมได้ยินว่าไอ้ตี๋อ้นจะพาไปเที่ยวเท่านั้นแหละ
ถึงกับวางของขวัญที่ไอ้ตี๋แล้วเข้ามากอดฟัดกับไอ้ตี๋อ้นอย่างดีใจกันสุดๆ!
มันก็ไม่ได้เป็นเด็กๆ กันแล้วนะผมว่า เห็นแล้วก็ขำ 5555
“ไปแอ่ว อุดรฯ ก๊า?...แล้วจะไปแอ่วตี้ไหนกันก่ะลูก…”
“ว่าจะไปทะเลบัวแดงกันครับเห็นวินบอกอยากไป!”
ผมฟังแล้วก็ถึงกับนึกดีใจขึ้นมาอย่างสุดๆ ไปเลยครับ!
เฮ้ย! ก็พึ่งจะคุยกับไอ้ตี๋อ้นแค่ไม่กี่วันก่อนนี้เองอ่ะครับ แฟนผมทำไมน่ารักอย่างนี้ 5555
พอดีผมเห็นเพื่อนที่อยู่ชอบถ่ายรูปเหมือนกันส่งรูปถ่ายมาให้ทางอีเมลล์
ผมเลยเข้าไปค้นหาในกูเกิ้ลดู พอได้เห็นสถานที่ในกูเกิ้ลยิ่งนึกชอบใจอย่างมากมายมหาศาล!!!
พอดีไอ้ตี๋อ้นโทรหาเลยชวนหมอคุยกันยาวยืดผมก็เล่าให้หมอฟังว่าผมโคดชอบ
อยากไปเที่ยว "ทะเลบัวแดง" ที่หนองหาน อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี อย่างมากๆ!!!
อ้นก็ใจดีและเข้าใจคนอย่างผมก็คุยและรับฟังผมเล่าเสียยืดยาว
แต่ไม่คิดว่าวันนี้หมอจะมีเซอร์ไพรส์และใจดีโคดๆ
โดยการพาผมกับหลานๆ ไปเที่ยวอย่างรวดเร็วขนาดนี้!
ผมถึงกับยิ้มอย่างประทับใจสุดๆ แต่ไม่กล้าออกตัวมากเพราะอายหลานมัน 555
คนอื่นๆ อาจจะรู้ว่าผมชอบเที่ยว ชอบธรรมชาติ และสถานที่ต่างๆ
แต่มีแค่คนเดียวที่จะเข้าใจสุดๆ ว่าผมน่ะอยากไปที่ไหนบ้าง ณ ขณะนั้น!
ซึ่งก็มีแต่ไอ้ตี๋อ้นนี่แหละครับ
จนกินข้าวเสร็จ ก็ยังไม่มีเวลาดีๆ สำหรับผมกับไอ้ตี๋อ้นเลยครับ
ก็แฟนเรามาหาก็อยากมีเวลาที่เป็นส่วนตัวกันบ้างดิว่าไหมครับ
ยิ่งตอนนี้มีหลานๆ มาอยู่ด้วยยิ่งเลิกคิดไปเลย 555
เพราะพอบอกจะออกไปหาซื้ออะไรที่เซเว่นหน่อยเจ้าสองตัวก็ขอตามตลอด
เลยอดทำเรื่องอย่างว่ากับแฟนเราไปโดยปริยายเลยครับ
พอค่ำๆ พ่อผมก็ชวนไอ้ตี๋อ้นคุยตลอดเพราะเป็นลูกชายของเพื่อนรัก
ไม่รู้คุยอะไรกันนักหนา คิดขึ้นมาแล้วก็นึกเคืองพ่อตัวเอง 5555(บาปนะมึง!)
จนผมอาบน้ำเสร็จค่ำมากแล้วนั่นแหละไอ้ตี๋อ้นถึงได้ขึ้นห้องมาอาบน้ำ
“อาบน้ำยังครับ!”
อ้นเข้ามากอดผมแล้วหอมแก้มฟอด! ผมก็กอดอ้นแน่นอย่างคิดถึง
สองมือลูบผมที่เริ่มยุ่งของหมอไปด้านหลังอย่างรักที่สุด!
“อาบแล้วคร้าบ!...ขอบคุณนะครับที่ซื้อรองเท้ามาให้...แล้วก็แพงอีกตามเคย!”
“บอกก่อนว่าอ้นไม่ได้ขโมยเงินแม่นะ!...เงินที่อ้นทำงานพิเศษต่างหาก! 555”
“คร้าบๆๆ!...พ่อคนเก่ง!...ก็ไม่ได้ว่าซักหน่อยแค่ไม่อยากให้เสียตังค์!"
"นิดหน่อยเองซื้อให้แฟนไม่เห็นต้องคิดมากเลย!..."
"คร้าบๆ...แล้วแต่นะ...แต่หน้าตาอ้นโทรมไปนะเนี่ย!”
“สงสารอ้นเหรอ!...555”
“ไม่มั๊ง!...นี่แน่ะหมั่นใส้คน!”
ผมต่อยท้องไอ้ตี๋อ้นหมอก็ยอมให้ต่อย
แต่ใครจะกล้าทำแฟนแรงครับ ต่อยแค่เบาๆ แค่นั้นแหละ
“อาบน้ำด้วยกันนะ!”
ผมรู้หรอกว่าไอ้ตี๋ชวนผมอาบเพราะอยากเอาผมในห้องน้ำจะได้ไม่มีใครสงสัย
“ก็...ก็ได้ครับ…”
ผมตามใจแฟน
แต่กำลังจะพากันเดินเข้าห้องน้ำไอ้หลานชายสองคนดันวิ่งเข้าห้องมาก่อกวนอีกแล้วครับ
“พี่อ้นๆ วันนี้ได้ยินว่ามีฟุตบอลตอนดึกๆ ด้วยเดี๋ยวเราดูด้วยกันนะพี่!”
“OK เลยไอ้น้อง!”
“พี่อ้นจะอาบน้ำใช่ไหมครับงั้นเดี๋ยวผมอาบด้วย!”
ไอ้เจ้าไทก็จะนึกติดอะไรแฟนผมขนาดนี้ก็ไม่รู้ครับ โอ้ย! ปวดประสาทกับหลาน 555
“ไปๆๆ!!! ไอ้พวกที่ยังไม่อาบน้ำก็พากันไปอาบซะนะ! เหม็นๆๆ!!! 5555”
ผมว่าแล้วเดินลงไปดูทีวีกับแม่ข้างล่าง เห็นแต่ไอ้ตี๋อ้นยิ้มขำๆ
แต่ไอ้ตี๋มันมีข้อดีอีกอย่างตรงที่ถ้าไม่ได้ก็ไม่หงุดหงิดไม่เคืองครับ
ถ้าเป็นพี่ชาติ หรือไอ้อี้ก็เป็นอีกเรื่อง!
พอดึกๆ เจ้าหลานชายสองคนก็ลากไอ้ตี๋อ้นมาดูบอลเป็นเพื่อนพวกมัน
ผมก็เลยต้องมานั่งดูกับไอ้ตี๋อ้นด้วยทั้งๆ ที่ไม่ได้มีความบ้าบอลเหมือนพวกมันซักนิด
ดูไปก็ร้องกันเย้วๆ ยามที่แมนยูฯ ครองบอลได้
ทั้งไอ้ตี๋อ้น ทั้งหลานชายสองคนของผมพูดคุยกันเป็นที่สนุกสนานเป็นที่ถูกใจกันทั้งสามคน
“แล้วนี่จะไปกันกี่โมงอ่ะ!...แล้วจะขับรถไหวเหรอ!”
“ไหวดิครับนี่อ้นนะครับไหวอยู่แล้ว! 555”
“พี่อ้นเก่งอยู่แล้วน้าวิน!”
เจ้าโต๊ดก็เข้าข้างไอ้ตี๋อ้นอย่างออกหน้าออกตาจนผมนึกหมั่นใส้
“รู้ขนาดนั้นเลยเหรอไอ้โต๊ดดดด! หา!”
“ก็ตอนน้าวินอยู่เชียงใหม่พวกเราไปเตะบอลกันบ่อยๆ พี่อ้นเตะบอลเก่งพอๆ กับพี่อี้เลย!”
ผมฟังแล้วก็นึกขำ ก็ไอ้ตี๋อ้นมันก็ไม่ธรรมดาหรอกนะตอนเรียน ม.ปลาย อ่ะ
หมอเป็นนักฟุตบอลทั้งหล่อ ทั้งเด่น ทั้งดัง สาวงี้ตรึม! 5555
“เออๆๆ น้าเชื่อเอ็งก็ได้!...ว่าแต่พรุ่งนี้ขับรถไหวจริงๆ นะ!”
ผมตอบเจ้าหลานชายที่ดูจะปลื้มแฟนผมกันหมดทุกคนซ้ำยังเถียงแทนกันอย่างออกหน้า
แล้วหันไปถามไอ้ตี๋อ้นเป็นการปิดท้าย
“ไหวชัวร์ครับ!”
ไอ้ตี๋อ้นตอบเป็นมั่นเหมาะอย่างลูกผู้ชาย!
เอาวะถ้าหมอไม่ไหวผมก็คงต้องขับเองแหละถึงจะขับไม่เก่งเท่ามอเตอร์ไซค์ก็ตาม 5555
เพราะได้ไปเที่ยวอุดรธานีทั้งทีถึงจะขับรถยนต์ไกลบ้านผมก็ยอมล่ะ 5555
“แต่ดอกบัวแดงตอนสายๆ มันก็จะหุบแล้วนะต้องไปกันตั้งแต่เช้าๆ ไม่งั้นไม่ทันนะ!”
อ้นบอกผมอย่างรู้รายละเอียดอย่างดี ผมฟังแล้วโคดนับถือหมอเลย
ที่ไม่ใช่พวกศักแต่ชอบเที่ยว แต่ไม่ค่อยสนใจรายละเอียดแบบผม 555
“วินอ่ะตื่นทันป่าวล่ะ!”
“ก้อ!...ก้อต้องตื่นได้แหละ!...”
“ชัวร์นะ!...5555”
“เออๆๆ!...ก็บอกตื่นได้ไง!...โด่!...”
ผมตอบไอ้ตี๋อ้นไปอย่างอายๆ เพราะหมอรู้นิสัยผมมากที่สุดว่าตอนเช้าห้ามกวน! 5555
แต่ถ้าจะให้ผมตื่นเช้าๆ ได้นั้น ต้องมีการตกลงกันไว้ก่อนล่วงหน้า
ผมจะได้ไม่มาโวยวายภายหลัง 5555
“เฮ้อไปนอนดีกว่าเดี๋ยวมีคนมาว่าเราตื่นสาย!”
"5555 ก็ตื่นสายจริงๆ อ่ะ"
ผมเดินหนีขึ้นห้องนอนคนเดียวปล่อยให้อ้นกับหลานชายสองคนดูบอลกันต่อไป
ทั้งที่ใจลึกๆ อยากเอากับแฟนตัวเองจะตาย ก็ตั้งโคดนานแล้วนี่ครับ
ที่ไม่ได้เย็ดกับอ้นเลย วันนี้ได้เจอแฟนเรา ก็ต้องอยากเอาสิ 5555
นอนๆ ไปก็นึกดีใจสุดๆ ที่วันพรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยว “ทะเลบัวแดง” กุมภวาปี จ.อุดรธานี อย่างที่ตั้งใจ
อดคิดไปต่างๆ นาๆ ไม่ได้ว่า ดอกบัวแดงที่ออกดอกกันอย่างมากมายขนาดนั้น
จะสวยสดเหมือนอย่างในรูปที่เห็นในกูเกิ้ลรึป่าว
(เพราะปีที่ผมไปนั้น ทะเลบัวแดงที่ หนองหาน อ.กุมภวาปี จ.อุดรธานี พึ่งจะเริ่มเป็นที่รู้จัก
และยังไม่มีการโฆษณากันมาก แต่จะเป็นที่รู้จักของคนแค่บางกลุ่ม
เช่นกลุ่มที่ชอบท่องเที่ยวทางธรรมชาติและรักการถ่ายภาพเสียมากกว่า
"ทะเลบัวแดง" ตั้งอยู่ในอำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี อันเป็นบึงน้ำจืดขนาดใหญ่ ชื่อว่า "หนองหาน"
ซึ่งเป็นแหล่งน้ำธรรมชาติที่มีดอกบัวแดงเกิดจำนวนมากเริ่มตั้งแต่ปลายปีไปจนถึงเดือน กุมภาพันธ์
และจะค่อย ๆ ลดปริมาณลงไปในเดือนมีนาคม ดอกบัวแดงเป็นไม้ดอกที่บานในตอนกลางคืน
และจะบานต่อจนกระทั่งสายๆ ของวันใหม่ก็จะหุบ)
ผมนอนหลับไปอย่างมีความสุข แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนตี 3 กว่าๆ!
ในตอนที่ไอ้ตี๋อ้นเข้ามานอนข้างๆ ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้!
ส่วนหลานชายสองคนก็ตามเข้ามานอนที่ห้องผมทั้งสองคน
แม่ง!!! มันจะติดอะไรไอ้ตี๋อ้นซะนักหนาวะเนี่ย! โอ้ยคิดขึ้นมาแล้วทั้งขำ ทั้งฉุน! 555
“จุ๊ๆๆ!!!”
อ้นปิดปากผมไว้ไม่ให้ส่งเสียง หน้าตาหมอดูมีความอยากอย่างมากมายครับ
มือไม้ของอ้นเริ่มล้วงเข้ามาบีบคลำตามตัวผมในร่มผ้าด้วยความอยากที่มากมาย!
“อ้นเดี๋ยวหลานเห็น!...”
“หลับหมดแล้วล่ะ!...จุ๊บๆ”
หมอไม่ฟังผมครับ คงเพราะอยากเอามากๆ แน่แล้วตอนนั้น บอกเลยว่าผมก็อยากนะ
เพราะไม่เจอแฟนเรามาตั้งหลายเดือนใครจะไม่อยากเย็ดกันบ้างก็บ้าแล้ว
ไอ้ตี๋มันทั้งหล่อ ทั้งหุ่นดี แถมสะอาดสะอ้าน ผมโคดชอบเลย!
แต่ผมไม่อยากคิดว่าหลานชายตัวเองหลับแล้วจะเอากันทั้งๆ ที่ไฟในห้องยังเปิดอยู่หรอกครับ
เพราะเจ้าไทมันติดนิสัยเปิดไฟนอน ห้องผมเลยไม่สามารถปิดไฟได้ตามความเคยชินของหลาน
อารมณ์ของอ้นดูรุนแรงด้วยความอยากที่พลุ่งพล่าน!
ทั้งจูบ ทั้งไซ้ ทั้งกอดฟัดผมจนเสื้อผ้าเกือบจะหลุดลุ่ยออกจากตัวแล้วครับ
มือผมกำอาวุธดุ้นงามของอ้นอย่างเสียวซ่าน ส่วนผมก็โดนอ้นเริ่มดูดนมจนเสียวหนักพอกัน!
"ซี้ดดด!"
"อา!...อูยยย!"
สงสัยต่างคนต่างกดดันมานานมั้งครับ
พอติดลมหนักๆ อ้นเลยขึ้นคล่อมบนตัวผมอย่างเร่าร้อน! ปากก็ดูดปากผมจ๊วบๆ!
รสปากอ้นหวานมันกลมกล่อมดูดแล้วมีความสุขที่สุดเลยครับ เล่นเอาผมครางด้วยความเสียว!
“อือออ!!!”
ผมพยายามครางเบาๆ แต่เพราะเหตุการณ์การเอากันในขณะที่คนอื่นอยู่ด้วยถ้าไม่ปิดไฟจนมืดผมก็ไม่กล้าครับ
เพราะกลัวหลานรู้! เรื่องแบบนี้มันก็เคยเกิดขึ้นมาแล้วตอนไปนอนบ้านพี่ชาติในห้องเดียวกันกับไอ้ต้อย
ผมไม่อยากให้หลานชายผมติดอกติดใจการเป็นเกย์เหมือนผมหรอกนะ 5555
บอกเลยว่าอยากเย็ดกับแฟนตัวเองขนาดหนัก! แต่กลัวหลานเห็นจริงๆ ครับ
และถ้าจะให้ออกจากบ้านไปเอากันที่อื่นตอนนี้ก็คงโดนพ่อด่าตาย 5555
และแล้วผมกับไอ้ตี๋อ้นก็อดจนได้ครับ! เมื่อเจ้าไทมันตื่นขึ้นมาเพราะปวดเยี่ยว
มันลุกปุ้บก็เดินเอียงไปมาอย่างง่วงๆ เพื่อเข้าห้องน้ำ เห็นแล้วโคดขำหลานชายตัวเอง 5555
ผมกับไอ้ตี๋อ้นเลยต้องรีบแยกออกจากกันอย่างไว! เฮ้อน่าสงสารไอ้ตี๋จริงๆ ครับ!
“55555”
ผมหัวเราะขำสะใจ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยคนเรา!”
หมออ้นมีเคืองๆ แล้วครับตอนนี้เพราะว่าอยากเย็ดแบบสุดๆ แล้วนี่ครับ
จากที่ไม่โกรธก็คงจะเคืองขึ้นมาบ้างแล้วนั่นแหละนะ อิอิอิ
ผมก็เลยล้วงมือเข้าไปกำเป้าแข็งๆ ของไอ้ตี๋ใต้ผ้าห่ม แล้วจัดการชักให้ด้วยมือ!
“เดี๋ยวช่วยนะครับ”
“คร้าบผม!”
ไอ้ตี๋อ้นหลับตาปล่อยให้ผมล้วงมือเข้าไปถอกและชักหนับๆๆๆๆ!!! ใต้ผ้าห่ม
ตอนนี้ควยอ้นทั้งร้อนและแข็งจัด! น้ำเงี่ยนเหนียวๆ ไหลเยิ้มที่ปลายควย
บ่งบอกว่ามีความต้องการขั้นสูงสุด!
ผมก็จัดการชักว่าวให้ไอ้ตี๋อ้นใต้ผ้าห่มจนอ้นเสียวตัวสั่นนอนเกร็งสะใจ!
บ่งบอกถึงความสุขที่ผมกำลังจัดการให้ แต่กำลังมันไอ้เจ้าไทก็เดินออกจากห้องน้ำพอดี!!! 55555
ผมกับอ้นเลยต้องทำเป็นนอนนิ่งๆ อีกรอบ
ครั้งนี้มันช่างเป็นความทรมานของผมกับอ้นซะจริงๆ เลยครับ 555
นับเป็นประสบการณ์ที่ความสุขของเราถูกขัดขวางจากเจ้าหลานชายสองคน
ที่วุ่นวายเสียยิ่งกว่าลูกชายสองคน!
แต่ผมก็ยังไม่ละความพยายามที่จะช่วยแฟนผมให้ถึงฝั่งแห่งควาาสุขให้ได้ครับ!
พอไอ้เจ้าไทมันหลับผมก็ล้วงมือเข้าไปกำควย 6.5 นิ้ว! ดุ้นแข็งและน่ากินของไอ้ตี๋อ้นต่อ
ควยอ้นมีลักษณะที่สวยและงาม มีความแข็งจัด กลางดงหมอยหยิกฟู
ผมที่ชักไป ถอกไป ก็นึกอยากก้มลงไปโม๊คให้หมออย่างสุดๆ เหมือนกันครับ!
แต่ติดที่เจ้าโต๊ดมันดันนอนหันมาทางพวกเราพอดีเลยไม่กล้าบุ่มบ่ามทำ!
แต่อ้นก็ดีแสนดี ไม่อารมณ์เสียแล้วครับ ผมจึงยิ่งพยายามถอกอาวุธคู่กายให้กับไอ้ตี๋ไปอย่างมันมือ
แต่ยิ่งตื่นเต้น ก็ยิ่งเสียวและสร้างความอยากความตื่นเต้นสะใจไม่น้อยไปกว่าครั้งไหนเลยจริงๆ ครับ!
เมื่ออ้นถูกผมจับชัก และถอกควยดุ้นงามอยู่เกือบห้านาที!
ในที่สุดอ้นก็ร้องครางแต่เอาหมอนปิดหน้าไว้ด้วยความที่เสียวจัด!!!
แล้วอ้นก็กระฉูดน้ำรักแตกพลั่กๆๆๆๆ!!! ออกมาอย่างมากมายใต้ผ้าห่มที่ปิดบังควยอ้นไว้!!!
“ซี้ดดดด!!!...อืออออ!!!”
อ้นกอดผมแน่นๆ อย่างเสียวปนสุข!!!
“อือออ!...แฮ่กๆๆ!”
เราสองคนกอดกันแน่น แล้วอ้นก็จูบปากผมจุ๊บๆ ผมก็จูบปากอ้นตอบอย่างสุขสุดๆ!
"วินไม่เอาออกเหรอ!"
"ไม่เป็นไรคร้าบอ้นง่วงแล้วนอนเหอะ!"
"OK"
แล้วเราก็นอนลงข้างๆ กันแต่มือกุมกันไว้แน่น!
“ขอบคุณนะ!”
ไอ้ตี๋อ้นกระซิบขอบคุณผม ผมก็ดึงมือไอ้ตี๋อ้นมาหอม
“วันหลังจะให้นะครับ!”
ผมกระซิบบอกไอ้ตี๋อ้น หมอก็ยิ้มๆ อย่างเข้าใจแล้วตอบเบาๆ ว่า
“คร้าบผม!”
หมอตอบผมยิ้มๆ เรามองตากันอย่างมีความสุข!
แล้วหมอก็ขอนอนหลับ 2 ชั่วโมงจะได้มีแรงขับรถ!
.....................................................................................
บ้านผมกับอุดรธานีถ้าขับรถไปเองก็ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 2-3 ชั่วโมงด้วย
ไม่งั้นไปถึงก็เห็นแต่บัวหุบ มันคงเป็นเรื่องที่ไม่น่าอภิรมย์แน่นอน!
(ห่วงแต่เที่ยวไม่ได้คิดห่วงแฟนเลย 5555)
พออาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จ ก็รีบออกเดินทางไป อ.กุมภวาปี จ.อุดรธานี กันเลยครับ
ตลอดทางขับรถไปเราก็เร่งขับรถตลอดทางเพราะกลัวบัวหุบอย่างที่บอก 55555
“ขาไปรีบๆ ขากลับค่อยชิลๆ นะ!”
ผมทำเป็นสั่งการ ไอ้ตี๋อ้นก็ตอบ
“คร้าบ!...เจ้านาย! 555”
ผมก็มองหน้าหมอพร้อมหัวเราะขำๆ
คิดถึงเรื่องเมื่อคืนทีไรก็อดขำไม่ได้ทุกที อยากได้ผม แต่ไม่มีโอกาสได้ฟันผมซักทีซิน่า 5555
ช่วงนั้นเริ่มเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว ตลอดเส้นทางเลยค่อนข้างอากาศเย็น ชอบเป็นบ้า!
จนกระทั่งเราขับรถกันมาถึงกันตรงตามเวลาที่ตั้งไว้ คือไม่เกิน 9.00 น. พอดี
เพราะไอ้ตี๋อ้นมันขับรถเก่งและปลอดภัย ทั้งๆ ที่ได้นอนแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้นเอง ถือว่าน่านับถือมากๆ ครับ
เราขับรถเข้าไปในหมู่บ้านที่เป็นทางเข้าเพื่อเช่าเรือชมทะเลบัวแดง
แต่พอไปถึงเห็นทัศนียภาพเบื้องหน้ากว้างขวางก็จริงแต่เหมือนยังขาดการดูแล(ในตอนนั้น)
ทีแรกเล่นเอาผมตกใจ คิดในทันทีว่า...
“เฮ้ย!...ทำไมมันไม่สวยเหมือนในกูเกิ้ลเลยอ่ะ!”
ด้วยสภาพขอบอ่างเก็บน้ำที่คล้ายๆ กับอ่างเก็บน้ำที่มีหญ้าและต้นไม้ขึ้นพะรุงพะรัง
และจุดที่เรายืนอยู่เป็นด้านล่างที่เป็นทางเข้า ที่เป็นพื้นต่างระดับ และต่ำกว่าขอบอ่างเก็บน้ำด้านบน
ทำให้พวกเรายังมองไม่เห็นทัศนียภาพของหนองหานของจริงซึ่งอยู่ห่างออกไปอีกแค่ไม่กี่ก้าว
แค่นี้ผมก็เล่นคิดไปเองซะหมดแล้วครับว่ามันคงไม่สวย!
“มันจะสวยไหมอ่ะ!”
ผมพูดอย่างใจเสีย ไอ้ตี๋ก็บอก
“บัวแดงมันไม่ได้เกิดที่ขอบอ่าง...มันต้องนั่งเรือเข้าไปอีกตั้งไกลเดินขึ้นไปดูก่อนเหอะ!”
“เออ!...จริงด้วย 5555”
ผมขำตัวเองที่ตีโพยตีพายคิดไปต่างๆ นาๆ ซะก่อนที่จะเห็นภาพเสียด้วยซ้ำ
จนเราเดินขึ้นไปที่ถนนริมขอบอ่างเท่านั้นแหละครับ!!!
โห!...ความรู้สึกผมเปลี่ยนไปทันทีเลยครับ!!!
เพราะภาพของหนองหานที่ผมเห็นมาในกูเกิ้ลนั้นตรงกับที่ผมได้ดูมาเลยครับ
นั่นคือภาพของหนองที่มีขนาดกว้างใหญ่ไพศาล!
มองยังไงก็ไม่สามารถมองให้สุดสายตาได้เลยจริงๆ
ยิ่งไกล ยิ่งลึก เข้าไปก็เห็นดอกบัวแดงออกดอกบานสะพรั่งพรึ่บ! สวยงามสุดลูกหูลูกตา!!!
ดอกบัวแดงบานอยู่เต็มหนองหานจริงๆ ครับ!!!
นับเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่ถ้าไม่ได้มาดูก็คงบอกไม่ได้ว่ามันสวยงามมากมายแค่ไหน!
ความกว้างใหญ่ของหนองหานนั้นกว้างใหญ่จนสุดจะบรรยายจริงๆ
แต่ความสวยงามของดอกบัวแดงที่ออกดอกบานสะพรั่งกันเต็มหนองหานอันกว้างใหญ่ขนาดนี้!!!
ยังเกินที่จะบรรยายมากกว่าซะอีกครับ!
ผมยืนตะลึงต่อภาพความประทับใจสุดๆ อยู่ตั้งนาน
จนอ้นกับหลานชายผมไปซื้อตั๋วเพื่อนั่งเรือชมดอกบัวแดงกันเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ
ดูซิครับว่าผมน้นบ้าเที่ยวมากแค่ไหน 5555
“ป้ะวินลงเรือกันเถอะ!”
“อ้าวได้เรือแล้วเหรอ!”
“ได้แล้วเนี่ยตอนนี้รอแต่คนกลัวว่าทะเลบัวแดงจะไม่สวย 555!”
"ก็เมื่อกี้มันตกใจอ่ะ 555"
“น้าวินมาเร็วๆ!...ไปลงเรือกันครับ!”
เจ้าไทมันเรียกผมซะเอะอะเสียงดังอย่างตื่นเต้น! ที่จะได้นั่งเรือชมบัว
ดูท่าทางจะสนุกสนานและตื่นเต้นกับประสบการณแปลกใหม่อย่างสุดๆ!
พอผมลงเรือปุ้บพี่คนขับก็พาพวกเราขับเรือลึกเข้าไปในหนองหานที่กว้างใหญ่ไพศาล!
ยิ่งขับเรือลึกเข้าไปเท่าไหร่ ธรรมชาติในบึงหนองหานแห่งนี้ก็ยิ่งสวยงามจนสุดจะบรรยาย!
นับเป็นภาพแห่งความน่าประทับใจ ภาพอันงดงาม
ที่แทบไม่อยากจะเชื่อว่าโลกเรามีสถานที่แบบนี้อยู่จริงๆ
เพราะยิ่งเรือขับเข้าไปลึก ก็ยิ่งเห็นทะเลบัวแดงนับล้านๆ ดอก!!! ออกดอกบานสะพรั่งเต็มหนองหาน!
ดกหนาและสวยสมกับที่พวกเราดั้นด้นขับรถกันมาตั้งแต่เช้า
แต่พวกเราก็ยังคงไม่เท่าไหร่ครับเพราะอยู่ในภาคอิสานเหมือนกัน
แต่เห็นเรือหลายๆ ลำมีนักท่องเที่ยวพูดคุยกันด้วยภาษากลาง คงมาจากกรุงเทพ และที่อื่นๆ
เพื่อมาชื่นชมความงดงามที่ธรรมชาติสรรสร้างให้กับโลก! และดินแดนเมืองอุดรธานีแห่งนี้!
ความสวยงามนั้นทำเอาผมผมแทบลืมหายใจ! กดชัตเตอร์ถ่ายรูปไปตลอดทางอย่างมีความสุข
หลานชายผมอาจจะแปลกใจเอาแต่ถามผมตลอดว่าถ่ายแต่รูปวิว ไม่ยักกะถ่ายรูปคน
มีก็แต่ไอ้ตี๋อ้นนั่นแหละที่รู้ว่าผมชอบถ่ายวิว หมอเลยบอกอย่าไปกวนใจผมตอนถ่ายรูป
เห็นไหมว่าแฟนผมน่ะน่ารักและรู้ใจผมแค่ไหน 5555
“สวยจริงๆ เลยนะอ้น!”
“ใช่สวยมากๆ เลย!...ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าอิสานบ้านเราจะมีที่สวยๆ อย่างนี้!”
อ้นตอบผมพร้อมเข้ามานั่งใกล้ๆ ส่วนเจ้าหลานสองคนก็นั่งมองนั่น มองนี่ กันไปตามประสา
“สวยมากเลยน้าวิน!...วันหลังชวนแม่กับพ่อมาด้วยดีกว่า!”
เจ้าโต๊ดมันพูดขึ้นมาเล่นเอาผมถึงกับอายเด็กไปเลยครับ
เพราะเส้นทางจากบ้านเรามาอุดรก็ไม่ลำบากซักนิด เรือก็ลำใหญ่ไม่อันตราย
นี่ถ้าพาพ่อแม่ พาครอบครัวเรามาเที่ยวด้วยจะดีซักแค่ไหนนะ!
ตอนนั้นเรือเช่ายังไม่มากเท่าปัจจุบันก็จริง
แต่ก็ถือว่าเพียงพอสำหรับนักท่องเที่ยวในตอนนั้นแล้วครับ
เพราะมีทั้งแบบลำใหญ่ที่รับคนได้มากถึง 10 คน และเรือลำเล็กที่รองรับคนไม่เกิน 3 คน
(พอมาดูปีนี้สิ คนมโหราฬจริงๆ ครับ โดยเฉพาะช่วงปีใหม่ ที่พักแทบจะไม่มี)
ปีนั้นบริเวณทางเข้าหนองหานยังไม่ค่อยถูกจัดให้เป็นระเบียบเหมือนปัจจุบัน
แต่ก็ทำให้ได้เห็นความเป็นธรรมชาติที่สวยงามที่ยังไม่ถูกบุกรุงอย่างดีที่สุด!
ความกว้างขวางของหนองหานนั้น กว้างและใหญ่พอๆ กับเขื่อนเลยครับ
คือใหญ่และกว้างมากจริงๆ เพียงแต่น้ำจะไม่ลึกเหมือนเขื่อนแต่ถ้าคนลงไปก็จมเหมือนกัน 555
วันที่ไปยังเช้าๆ อยู่ครับ เพราะเราเป็นกลุ่มแรกๆ ที่พึ่งไปถึง
อากาศสุดยอดมากๆ หนาวๆ เย็นสบาย ลมพัดมาทีโคดจะฟิน สุดยอดจริงๆ ครับ
ทั้งธรรมชาติรอบตัว บึงน้ำ และสายลม ทำให้รู้สึกประทับใจจริงๆ ครับ
ประทับใจแค่ไหนไม่รู้แหละ แต่ที่แน่ๆ ผมไม่ยอมกลับบ้านขอเช่าโฮมสเตย์
ทีมีอยู่ในหมู่บ้านหลายสิบห้อง เพื่อนอนค้างที่นี่ 1 คืน
เพราะผมตั้งใจจะขอชมความงามของทะเลบัวแดงต่อก่อนจากลาสถานที่อันวิเศษแห่งนี้ในวันพรุ่งนี้
ก็ไม่รู้นี่ครับว่าจะมีโอกาสได้มาเที่ยวสถานที่สวยๆ แห่งนี้อีกเมื่อไหร่ อ้นก็ตามใจไม่ขัด
พอได้ห้องพักพวกเราก็ขับรถท่องเทีี่ยวไปจนถึง "คำชะโนด" กันเลยทีเดียว
เพราะมาถึงนี่แล้ว ต้องเที่ยวให้คุ้มสิครับ ทั้งสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติ
วัดวาอาราม และ โบราณสถาน
ซ้ำยังได้ไปกราบพญานาคอันศักดิ์สิทธิ์ เพื่อขอพร
และเพื่อความเป็นศิริมงคลอะไรจะดีปานนั้นไม่มีแล้ว อิอิอิ
ซึ่งสถานที่แต่ละแห่งถึงจะอยู่ไกลกันหลายสิบกิโลเมตร
แต่การมีรถก็เป็นสิ่งดีครับ เพราะสะดวกต่อการเดินทางเที่ยวมากๆ
เพราะละแวกนั้นที่เที่ยวเยอะมากจริงๆ ไม่แพ้อุบลฯ เลยก็ว่าได้ครับ
ซึ่งจริงๆ ในหมู่บ้านนี้ก็มีวัดและพระธาตุเก่าแก่ หมู่บ้านที่เราไปพักชื่อ
หมู่บ้านเดียม หนองหาน กุมภวาปี ซึ่งเป็นทางเข้าชมทะเลบัวแดง
และมีการจัดการเรื่องที่พักแบบโฮมสเตย์ ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยว
เพราะนอกจากราคาจะไม่แพงแล้ว ยังปลอดภัย
และเข้ากับบรรยากาศแบบชนบทดีอีกด้วย
กลางคืนนึกว่าจะได้สมรักสมรสกับไอ้ตี๋อ้น แต่หมดสิทธิ์อีกตามเคยครับ 555
เพราะไอ้หลานชายสองคนดันบอกไม่กล้านอนแยก
เพราะกลัวผีคงเพราะบ้านแถบนี้เป็นบ้านไม้ทั้งหลังเด็กๆ มันเลยกลัว
ผมมองแล้วบ้านแต่ละหลังก็เหมือนๆ แถวหมู่บ้านผมน่ะแหละ
แถมสะอาดกว่าและน่าอยู่กว่าบ้านทั่วไปมากๆ
ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากหมู่บ้านของผมที่สร้างด้วยไม้ทั้งหลัง
ผมไม่เห็นว่ามันจะน่ากลัวตรงไหนเลย
เฮ้อ! กูล่ะปวดหัวกับเด็กๆ พกวนี้จริงๆ!
ท้ายสุดเราก็ยังต้องนอนรวมกันทั้ง 4 คนอีกตามเคย! 5555
พอตอนเช้าวันต่อมาเราก็นั่งเรือชมทะเลบัวแดงต่ออีก 1 วัน
และการมาเที่ยวทะเลบัวแดงของผมครั้งนี้ช่างสร้างความประทับใจให้ผมอย่างมากมาย!
จนผมลืมไม่ลงจริงๆ ครับ ไอ้ตี๋อ้นเห็นผมประทับใจเสียนักหนาก็ดีใจที่ผมชอบ
"ขอบคุณอ้นมากๆ นะที่พามาเที่ยว!"
"วินชอบอ้นก็ดีใจแล้วครับ!"
ณ สถานที่สวยงาม สดชื่น น่าประทับใจ ด้วยดอกบัวแดงบานสะพรั่งแห่งนี้
เราก็แอบกุมมือกันแน่นพร้อมยิ้มให้กันอย่างมีความสุข..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น