พอขึ้นปีสองอะไรๆ ก็เริ่มจะเข้าที่เข้าทาง และมีความคุ้นเคยกันมากขึ้น
ทั้งเรื่องการเรียนที่แม้จะหนักกว่าปี1 แต่ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนใจเหมือนตอนอยู่ปี 1
นั่นก็คงเพราะการที่ผมมีเพื่อนเก่งๆและพึ่งพาได้อย่างพวกไอ้นิว ไอ้โด้ ไอ้นาย และไอ้ท็อป
เพราะทั้งกลุ่มมีผมคนเดียวที่หัวไม่ค่อยดี (เอ็นท์ติดเข้ามาได้นี่ก็บุญแล้ว 5555)
ส่วนเรื่องมิตรภาพของเพื่อนๆนี่ไม่ต้องพูดถึงครับเพราะมีเพื่อนเยอะกว่าตอนอยู่ปี 1 ซะอีก
อย่างแต่ก่อนเวลาไปไหนมาไหนก็จะไปกันแต่พวกเรา5 คน
แต่พอขึ้นปี2 กลุ่มเพื่อนๆ ของพวกเราก็เยอะแยะกว่าตอนอยู่ปี 1 หลายเท่า
ก็เป็นเพื่อนของเพื่อนซะมากหรือไม่ก็เป็นเพื่อนร่วมหอ ที่อยู่กันมานานจนเริ่มจะซี้ๆ กัน
อย่างเพื่อนๆของไอ้อี้ ไอ้จอม และไอ้โหน่งนี่ก็มีแต่เป็นผู้ชายแท้ๆ ทั้งนั้น
เพราะไอ้จอมมันไม่ชอบคนที่แสดงออก(แต่ชอบเอาตูด 5555)
ก๊กนี้คนที่ผมชอบๆอยู่ก็หลายคนนะ เพราะอย่างที่บอกมันคบแต่เพื่อนแมนๆ อ่ะ
หลายคนเลยดูเถื่อนๆถ่อยๆ พูดจาก็ตรงๆ ดูแล้วแมนๆ ดี
ซึ่งนั่นแค่มองจากภายนอกแต่ถ้าได้คลุกคลีแบบประชิดตัวแล้ว
จะรู้เลยว่าเพื่อนของไอ้อี้ก๊กนี้เขานิสัยดีกันเกือบทุกคน
ซึ่งผมว่านิสัยดีกว่าพวกที่ดูดีแต่เปลือกนอกบางจำพวกซะอีก
แล้วก็เพื่อนที่เป็นนักบาสของไอ้ท็อปอีกหลายคนแต่ละคนก็ หล่อๆ สูงๆ และล่ำๆ กันทั้งนั้น
ผิวเนี่ยอย่าให้เซ้ดอ่ะ เพราะพวกนักบาสเนี่ยเขาจะผิวสวยกันทุกคนเลยครับ
คงจะเป็นผลจากการที่เล่นกีฬาทุกวันเลยทำให้เหงื่อออกทางผิวเลยทำให้เนียนมั๊ง
จนผมอยากจะเก็บไว้ทำกิ๊กซักคนเหมือนกันนะเนี่ย5555
ส่วนเพื่อนของไอ้นายที่เป็นหนอนหนังสือเหมือนมัน
กรุ๊ปเนี้ยทีแรกเหมือนม้านอกสายตาอย่าได้คิดเชียวนะครับ ว่าเพื่อนๆ หมอหน้าตาจะแย่
เพราะหลายๆคนอาจจะจินตนาการว่า คงจะหน้าจืดๆ ใส่แว่นหนาเตอะ
ทำตัวเชยๆอะไรประมาณนี้ แต่ผิดถนัดครับ!
เพราะมีอยู่หลายคนที่หน้าตาเข้าขั้นหล่อเริ่ดมาดแมนเอามากๆเลยอ่ะ
แถมยังเป็นตัวตั้งตัวตีคอยชักชวนเพื่อนๆทำกิจกรรมต่างๆ อยู่เสมอๆ
อย่างกิจกรรมออกค่ายอาสาพัฒนาอะไรพวกนี้ ก็เพื่อนๆ ของไอ้นายมันล่ะ
ส่วนเพื่อนของไอ้นิวเนี่ยไม่มีหรอกครับเพราะนิสัยมันก็รู้ๆกันอยู่ว่าคบคนยาก
เพราะมันจะติดหนึบอยู่กับพวกผมไปไหนก็ไปกันตลอด
ยิ่งขึ้นปีสองเนี่ยผมกับมันตัวแทบจะติดกันเลยก็ว่าได้ซึ่งในบรรดาเพื่อน 5 คน
ผมกับมันถึงได้ซี้กันมากๆ
ก็คนนึงไม่ค่อยแคร์หรือใส่ใจใครอยู่ในโลกส่วนตัวเกือบสุดโต่งอย่างไอ้นิว
กับผมที่คอยใส่ใจเพื่อนรอบข้างเสมือนเป็นเรื่องของตัวเองอย่างผม เราสองคนเลยซี้กันมาก
มันก็เลยทำให้ผมได้ไปค้างที่บ้านไอ้นิวอยู่บ่อยๆ
บ้านไอ้นิวมันค่อนข้างฐานะดีเพราะพ่อแม่มันมีเกสท์เฮ้าส์สวยๆให้ฝรั่งเช่า
และก็ร้านอาหารพ่อของไอ้นิวเป็นคนไทยเชื้อสายจีน แต่แม่เป็นคนเมืองแท้ๆ
มิน่าบ้านนี้เขาถึงค่อนไปทางผิวขาวเนียน
แต่หน้าตาไอ้นิวเหมือนแม่มากกว่าเลยไม่ได้ตี๋มากมายเหมือนอาตี๋ทั่วไป
คือตาตี่กำลังดีหุ่นสูงโปร่งดี ผิวก็ขาวใส เออ อะไรก็ดูดีไปหมดอ่ะครับ
ยกเว้นนิสัยมันที่ไม่ค่อยจะใส่ใจใคร
พ่อแม่มันก็ใจดีมากๆครับ พอเห็นผมเมื่อไหร่ก็จะหาอะไรมาให้กินทุกที
คงจะเห็นว่าไอ้นี่มันเพื่อนน้อยมั๊ง5555
ไอ้นิวมีพี่น้องสามคนเป็นผู้ชายทั้งบ้าน พี่ชายมันอายุมากกว่ามันสองสามปี
พอเรียนจบก็แต่งงานและไปอยู่บ้านเมียส่วนไอ้นิวเป็นคนกลาง
แล้วก็น้องชายที่กำลังอยู่ม.5 หน้าตาหนุ่มน้อยใสกิ๊ก และหล่อน่ารัก
นิสัยก็เข้ากับคนได้ง่ายกว่าพี่ชายราวหน้ามือเป็นหลังตีนน้องมันชื่อว่า “อาโน”
เจ้าอาโนเนี่ยเป็นนักบาสโรงเรียนหุ่นเลยสูงโย่งและโปร่ง
แต่หน้าตาพี่น้องคู่นี้จะไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่
เพราะเจ้าอาโนจะกระเดียดไปทางตี๋ๆมากกว่าพี่ชายซะเยอะ ตาตี่ๆ แต่ดูอินเทรนด์ดี
และวันไหนที่ผมไปนอนค้างกับไอ้นิวอาโนมันก็จะชอบมาป้วนๆ เปี้ยนๆ
และคลุกคลีกับพวกเราตลอดผมว่าน้องมันก็น่ารักดีครับเห็นแล้วผมก็ปลื้มๆ น้องมันอยู่ไม่น้อย
ก็ออกจะน่ารักหน้าใส หุ่นดี ผิวใส ออกอย่างนี้ไม่คิดก็บ้าแล้วว่าป่ะ 5555
วันนึงที่โรงอาหารไอ้โด้ก็ชวนเพื่อนคนอื่นๆไปดูหนังที่ห้องมัน ซึ่งมันพักอยู่กับไอ้นาย
ก็เป็นหนังบู๊แอ็คชั่นที่มันชอบๆดู
ซึ่งผมก็ไม่อยากบอกหรอกว่าผมน่ะแอบไปดูมากับเจ้าแจ็คมันตอนเข้าโรงแล้วอิอิอิ
ขืนบอกไปพวกมันก็ด่าผมตายหาว่าไม่ชวนพวกมัน
จำได้ว่าพอดูหนังเสร็จก็ไปป้าบๆกันต่อ ก็น้องมันยิ่งโตก็ยิ่งน่ารัก น่ากินนี่ครับ อิอิอิ
ยิ่งตอนนี้เจ้าแจ็คมันเข้ามาเรียนที่เทคนิคในตัวจังหวัดแล้วและอยู่หอกับเพื่อนเลยจัดให้ได้บ่อยๆ
“เนี่ยมันเพิ่งลงแผ่นกูเพิ่งได้จากไอ้พงษ์เพื่อนกูหนังบู๊ต้องไปดูกันหลายๆ คนโว้ย! มันถึงจะมัน”
ไอ้โด้ว่าซึ่งจริงๆ แล้วมันอยากหาเพื่อนดูมากกว่าผมว่า
“ว่างัยไอ้แมวเซาตกลงไปได้ป่าววะมึง”
ไอ้นิวถามผมเมื่อเห็นผมมีท่าทีเหมือนไม่อยากจะไปซึ่งแสดงออกมาทางสีหน้า
“ติดธุระที่ไหนเหรอมึง”
ไอ้ท็อบเงยหน้าขึ้นมาจากชามก๋วยเตี๋ยวถามย้ำเมื่อผมยิ่งทำหน้าเหมือนไม่แน่ใจ
“เวลาแค่นี้ให้เพื่อนไม่ได้นะมึง”
ไอ้โด้พูดประชดซะผมยิ้มไม่ออกเลยครับ
“ไปได้ๆแหมคิดนานไปหน่อยก็ตราหน้ากูเลยนะพวกมึง”
พอผมจำยอมไปกับพวกมันได้ไอ้สี่ตัวก็หัวเราะออกมาอย่างขำๆอ่ะครับ
และในกลุ่มฉายาที่พวกมันตั้งให้ผมก็คือ“แมวเซา” หรือแมวขี้เซานั่นแหละครับ
เพราะผมจะชอบทำอะไรช้าๆเอื่อยๆ คิดอะไรก็จะคิดนานๆ ฉายานี้จึงได้มาด้วยสาเหตุนี้
หอไอ้โด้กับไอ้นายอยู่ในเวียงก็อยู่ไม่ไกลจากแจ่งหัวรินหอนี้ผมก็มาบ่อย
ก็น่าอยู่ดีตามประสาคนมีฐานะอย่างไอ้โด้ส่วนไอ้ท็อบพักอยู่กับญาติมัน
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็จะมาค้างกับไอ้โด้กับไอ้นายออกบ่อยๆ
ไปถึงเราก็สั่งพิซซ่ามาสองถาดดูหนังกันไปกินพิซซ่ากันไปก็แฮปปี้ดีครับ
ตามประสาผู้ชายๆไม่ต้องคิดไรมาก ไอ้โด้ ไอ้นาย และไอ้ท็อบก็ถอดชุดนักศึกษาออก
เหลือแค่บ็อกเซ่อร์สบายๆคนละตัวโชว์อกแน่นๆ
โดยเฉพาะไอ้ท็อบเนี่ยหน้าท้องเป็นซิกแพ็คเลยครับอย่างน่าชมอ่ะ
ไอ้เจ้านี่มันดูดีครบสูตรอยู่แล้วอ่ะครับ
ทั้งหล่อหุ่นดีผิวพรรณดี เลยมีแมวมองมาเลียบๆ เคียงๆ ให้ไปเป็นเด็กในสังกัดอยู่บ่อยๆ
ส่วนไอ้โด้ถึงจะไม่เป็นซิกแพ็คแต่ก็แน่นและล่ำไปด้วยมัดกล้ามและผิวเข้มๆแบบหนุ่มใต้ของมัน
แต่หุ่นอย่างไอ้นายนี่ดิผมชอบนักล่ะคือมันออกอวบๆ ล่ำๆ เหมือนจะมีพุงนิดๆ แต่ก็ดูดีน่ากอด
ที่สำคัญรสชาติเห็ดโคนของมันเนี่ยก็อร่อยจนผมลืมแทบไม่ลงเลยล่ะ
ซึ่งครั้งหลังๆมานี่ผมก็จะแอบลักหลับมันเป็นช่วงๆ นะ แล้วแต่ว่าช่วงไหนจะมีโอกาส
เพราะไอ้นี่นอนหลับลึกโคดๆ เลยอ่ะ ส่วนไอ้นายกับผมก็แค่ปล่อยชายเสื้อสบายๆ
แล้วนอนเอกเขนกอยู่ข้างเตียงกันสองคนเนื้อตัวผมกับไอ้นิวแนบชิดกันแน่น
นั่งๆดูไปไอ้อี้ก็โทรเข้ามือถือ
“ตอนนี้มึงถึงหอยัง”
“ยังๆตอนนี้กูมาดูหนังที่ห้องเพื่อนกู”
“สาดเดี๋ยวนี้ไปไหนไม่บอกเลยนะมึง เกิดเป็นไรไปกูจะรู้มั๊ยเนี่ยว่ามึงอยู่ไหน”
ดูมันดิครับทำราวกับว่าผมเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสางั้นแหละแต่ก็รู้สึกดีนะครับที่มันเป็นห่วงผม
“เชียงใหม่นี่มันบ้านแม่กูนะมึงคำนี้กูน่าจะถามมึงมากกว่ามั๊ยสาด”
พอไอ้อี้มันได้ยินมันก็หัวเราะขำๆมาตามสาย
“555เออๆๆ กูลืมไป ไม่ใช่ไรหรอกกูแค่จะโทรมาบอกว่าวันนี้กูไปกินเลี้ยงกับรุ่นพี่น่ะ
มึงไม่ต้องรอกูนะนอนก่อนเลย”
“โด่แล้วทำเป็นมาว่ากู”
ผมบ่นคืนมั่งแต่หลังๆ มานี่ไอ้นี่มันมักจะตัดบทก่อนที่จะโดนผมสวดยาว
“หยุดๆๆ! พอเลยมึงไม่ต้องบ่นเออๆๆ แค่นี้นะวิน รุ่นพี่เขาเรียกแล้ว แล้วเจอกัน...ตู๊ดๆๆๆ”
นี่แหละไอ้อี้ครับหลังๆ มานี่มันกลับมาเป็นไอ้อี้คนเดิมแบบเต็มๆ ตัวอ่ะ
เพราะกลับมาใช้ชีวิตลัลล้าเต็มที่โดยเฉพาะกับเพื่อนซี้ๆของมัน
ก็ดีครับผมจะได้ไม่ต้องห่วงมันเรื่อง“ทอมแฮ้งค์” และทำอะไรต่ออะไรเท่าที่ผมอยากทำ
ระหว่างที่ดูหนังไปเราก็สวาปามพิซซ่าที่สั่งมาจนหมดไปถาดครึ่งแล้ว
ไอ้ผมน่ะกินได้แค่ชิ้นเดียวก็อิ่มแล้วครับ
ไม่เหมือนคนตัวใหญ่ๆอย่างพวกเพื่อนผมที่กินได้ไม่หยุดปาก
ทีแรกผมก็ไม่ได้คิดไรมากหรอกครับแต่นั่งๆ ดูไป ถึงได้เริ่มรู้สึกตัว
ว่าตอนนี้แขนไอ้นิวมันเหมือนจะมากอดที่คอผมแบบหลวมๆ
ส่วนผมก็นอนเอียงๆไปที่ไหล่มันจนเหมือนกับว่าผมไปซบอยู่ที่ไหล่มันเลยอ่ะครับ อ่ะจึ๋ย!
ผมแอบเหล่มองด้านข้างก็เห็นมันไม่ได้สนใจมาที่ผมซักนิด
เพราะตอนนี้สองตามันจ้องอยู่ที่หนังแบบสนอกสนใจสุดๆ
เหมือนกับที่มันสนใจหนังสือกาตูนเล่มโปรดของมันนั่นแหละ
ดูดีๆถึงได้เห็นว่ามันนั่งกางแขนทั้ง ซ้าย-ขวา วางราบไปตามปลายเตียง
ไม่ได้โอบผมอย่างที่ผมเข้าใจอย่างในตอนแรกเฮ้อ! ตูก็นึกว่ามันคิดอะไรกับตู 5555
ก็ไม่อยากคิดไรไม่ดีกับมันหรอกครับเพราะตอนนี้มันก็เป็นเพื่อนซี้ของผม
ไม่อยากให้ซ้ำรอยไอ้อี้มันอ่ะครับถึงมันจะหล่อน่ารัก น่ากินแค่ไหนก็ตามเหอะ
ผมอยากให้มันเป็นแค่ความรู้สึกดีๆระหว่างเพื่อนมากกว่า
แต่อ่ะนะใจผมจะทนทานความหล่อน่ารักของไอ้นิวไปได้นานแค่ไหนก็คอยดูกันไปครับ
ดูหนังจบเรื่องก็เกือบสองทุ่มไอ้สามตัวก็ชวนผมกับไอ้นิวนอนค้างกับพวกมันเลย
แต่ผมกับไอ้นิวขอกลับดีกว่าพวกมันก็ไม่ว่าอะไร ไอ้นิวก็ไปส่งผมที่หอ
ระหว่างทางไฟตามเสาไฟสว่างไสวสวยงามร้านรวงต่างก็เปิดต้อนรับนักท่องเที่ยว
ซึ่งก็มีทั้งชาวไทยและต่างชาติปนๆกันไป แต่หน้าฝนอย่างนี้ค่อนข้างบางตาเหลือเกิน
จะบูมหน่อยก็ปลายๆปีจนถึงหน้าร้อนโน่นแหละครับ
มองขึ้นไปบนดอยสุเทพแสงไฟจากวัดก็ดูวิบๆ วับๆ จะลับมิลับเหล่
เพราะเหมือนจะใกล้ๆแต่ก็ไม่ได้ใกล้อย่างที่คิด
ระหว่างทางที่ซ้อนมอไซค์ไปกับไอ้นิวนั้นมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกอ่ะครับ
“อยู่หอนี่ก่อดีแต๊ๆเนาะไค่จะยะอะหยังก่อได้ บ่มีไผว่า”
อยู่ดีๆไอ้นิวก็พูดเปรยๆ ขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“อยู่หอก่อดีก๊าแต่เลือกได้ก่ออยากอยู่กับอีป้ออีแม่มากกว่า”
“แล้วยะหยังมึงถึงมาเฮียนไก๋ขนาดอย่างเจียงใหม่”
“ก้อนี่บ้านแม่กูอยู่ตี้ไหนก็เหมือนอยู่กับแม่ กูรู้เท่านี้แหละ”
ผมพูดเหมือนคนที่กำลังรำพึงรำพันอ่ะครับ
“เออๆกูก็ลืมไปว่าบ้านแม่ บ้านน้ามึงก็อยู่เจียงใหม่”
เราคุยเรื่อยเปื่อยอ่ะครับหลังๆ มานี่ไม่รู้ทำมัย
เวลาผมอยู่กับไอ้นิวผมถึงได้เกิดความรู้สึกโรแมนติกจัง
หลายๆครั้งที่หาคำตอบก็หาไม่ได้ซักทีว่าเป็นเพราะอะไร
เมื่อหาคำตอบไม่ได้ผมเลยต้องหยุดความคิดไว้เพียงเท่านั้นไม่อยากคิดอะไรอีก
พอมาถึงหอผมก็รีบอาบน้ำอาบท่าจะได้เข้านอนซักทีส่วนไอ้อี้ก็ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหน
ระหว่างที่เดินไปห้องน้ำก็ผ่านรุ่นพี่รุ่นน้องหุ่นดีๆที่น่ากินตั้งหลายคน
เพราะแต่ละคนไปอาบน้ำก็จะสบายๆนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวอกล่ำๆ ผิวขาวมั่งเข้มมั่งสลับกันไป
เห็นแล้วอยากจะลากเข้าห้องแล้วจัดการซะทุกคนเลยครับพับผ่าดิ 5555
อาบน้ำเสร็จได้ไม่นานก็มีเสียงคนเคาะประตูพอเปิดประตูก็เป็นไอ้จอมนั่นเอง
มาในสภาพปล่อยชายเสื้อนักศึกษาหัวยุ่งๆ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังน่ามองอ่ะ
“อ้าวไอ้จอมกูนึกว่าไอ้อี้ซะอีก แล้วนี่ไอ้อี้ไม่กลับมาพร้อมมึงเหรอ”
“ยังว่ะไอ้อี้กับไอ้โหน่งมันอยู่กินกับรุ่นพี่ต่อ แต่พอดีกูมีธุระทำนิดหน่อย”
มันพูดยิ้มๆหน้าตามันวันนี้ดูแปลกๆ มีแววยั่วยวนยังงัยก็ไม่รู้
มันเดินเข้ามาในห้องก็นอนหงายลงไปที่เตียงผมกับไอ้อี้แบบคุ้นเคย
ผมก็เช็ดผมไปคุยกับมันไป
“แล้วเนี่ยไปกินกันที่ไหนวะ”
“ก็ร้านหมูกระทะนั่นแหละรุ่นพี่ที่คณะชวนเลยขัดไม่ได้”
“จะดูโทรทัศน์ก็เปิดเองนะโว้ย”
ผมลุกไปหยิบรีโมทแล้วยื่นให้ไอ้จอมหุ่นล่ำหน้าแมน
มันก็รับไว้แต่กลับวางลงข้างๆตัว ไม่ได้เปิดโทรทัศน์อย่างที่ผมตั้งใจ
“ตอนนี้กูอยากทำอย่างอื่นมากกว่าว่ะว่าแต่มึงช่วยกูหน่อยได้ป่าววะ”
มันพูดไปมือก็กำๆลูบๆ ที่เป้ากางเกงนักศึกษาของมัน ผมมองแล้วก็ถึงกับใจสั่นเลยครับ
เพราะเป็นลำเป็นดุ้นๆเลยครับพี่น้อง เพราะขนาดของไอ้นี่ไม่ใช่เล็กๆ นี่ครับ
หลังจากที่โดนมันเย็ดคืนนั้นผมก็จดจำลีลาอันล้ำเลิศกับอาวุธดุ้นใหญ่ของมันไว้ในสมองไม่ลืม
แต่ด้วยความที่โอกาสไม่อำนวยบวกกับปฏิกิริยาของมันที่นิ่งๆ เวลาอยู่กันครบคน
ดูแล้วไม่ได้รู้สึกว่ามันอยากจะเย็ดตูดผมรอบสองซักกะนิด
ผมก็เลยคิดไปว่าคืนนั้นมันก็แค่เมาพอรู้สึกตัวก็เจ๊าๆ กันไปอะไรประมาณนั้น
ที่ไหนได้ใครจะรู้ว่ามันเองก็ยังถวิลหารสลิ้นและร่องตูดผมอยู่เหมือนกัน5555
เมื่อวันนี้มันอยากผมรึจะใจดำไม่สนองความต้องอารมณ์เปลี่ยวของผู้ชายอย่างมัน ว่าป่ะ
เพราะผมเองก็รอโอกาสนี้มานานแล้วเหมือนกันนี่ครับ หุหุหุหุ
