วันพุธที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

หลอกเย็ดเพื่อนร่วมหอ 3 การรับรู้สิ่งใหม่ ๆ

              ผมค่อย ๆลืมตาแล้วได้ยินเสียงปับ ๆ แล้วก็เหมือนคนครางด้วยสัญชาตญาณรู้ทันทีเลยว่าคนกำลังเย็ดกันแน่นอน  เพราะได้รู้มาเหมือนกันว่าพี่นาวชอบพาสาว ๆมาเย็ดเป็นประจำ คงเพราะแกรูปหล่อนี่แหละ  แล้วสาว ๆก็เวียนมาให้แกเย็ดไม่ค่อยซ้ำหน้าด้วย เคยได้ยินพี่ ๆเขาคุยกันว่าสาวนักเรียนในตัวจังหวัดแกเย็ดมาทุกโรงเรียนแล้ว  ไม่ใช่เฉพาะสาว ๆ นะครับ  สาวแก่แม่ม่ายพี่นาวแกก็เอาเคยได้พี่เขาตั้งฉายาให้พี่นาวว่าไอ้นาวขี้เงี่ยน
              ผมค่อย ๆลืมตาแล้วค่อยลุกขึ้นไปยืนตรงร่อง เห็นผู้หญิงใส่ยกทรงสีดำแหงนหน้าขึ้นแล้วส่ายหัวไปมา  ผมมองเลื่อนไปตามร่องพื้นเรื่อย ๆ ผมตกใจตาค้าง  ตายห่าทำไมมีควยสองอันว๊ะ  ผมงงเริ่มขยี้ตาให้ชัด ๆ สายตาเริ่มชิน  เดาออกเลยว่าพี่นาวกำลังเย็ดตูดผู้ชายด้วยกันผมเองก็พอจะเดาออกว่าเขาเย็ดกันยังไง เพราะเห็นจากหนังสือ แต่ไม่ได้ดูหนังสือชายกับชายหรอกดูหนังสือหญิงกับชายนี่แหละ  แล้วผู้ชายก็เย็ดตูดผู้หญิง
              ก็แปลกเนาะพอผู้ชายเย็ดตูดผู้หญิง  ผู้หญิงดันบอกว่าลีลาเย็ดเขาเริศ  แต่พอผู้ชายเย็ดตูดผู้ชาย  ดันไปว่าเขาวิปริต ตกลงรูตูดผู้หญิงนี่เขาไม่ได้เอาไว้ขี้เหมือนรูตูดผู้ชายหรอ 
              ผมกลั้นหายใจกลัวพี่นาวแกได้ยินแล้วแหงนหน้าดูพร้อมกับเอามือบังผงฝุ่นที่ที่มันร่วงลงมาเข้าตา เพราะแรงกระเด้าของพี่นาว พี่นาวเอามือรั้งเอวกระเทยนางนั้นเข้าหาแล้วก็กระเด้าควนสวนเข้าไปมองเห็นควยพี่นาวไม่ถนัด แต่ควยกระเทยเหี่ยวห้อยย้อยตามแรงดึงดูดของโลกฟัดไปฟัดมาตามแรงกระเด้าของพี่นาวผมดูได้สักพักเห็นพี่นาวกระตุก 4-5 ครั้ง แล้วก็ล้มตัวลงนอนทับกระเทยสาว  ทั้งที่ควยพี่นาวยังฝังอยู่ในรูตูด ส่วนควยกระเทยเหี่ยวโดนหล่อนนอนทับพาดไปตามร่องพื้นกระดาน  หมอยไม่มีเลยสักเส้น  หล่อนโกนซ๊ะเกลี้ยง ปลายควยกระเทยที่เหี่ยวแบบหมดสภาพดูเหมือนมันจะย้อยลงมาในร่องกระดานด้วยซ้ำ  สักพักผมเห็นพี่นาวค่อย ๆเอามือมาบีบที่โคนควยเพื่อดึงควยออกพร้อมถุงยางอนามัยที่เต็มไปด้วยน้ำควยแกเยอะมาก พอควยหลุดออกมาผมสังเกตเห็นมีน้ำหยดลงมาตามร่อง ผมโดดลงจากเตียงแทบไม่ทันหัวเข่าไปกระแทกพื้นดังกักแล้วรีบมุดไปใต้เตียง 
              พี่นาวคงได้ยินมองลงมาตามร่องพื้น  แต่คงเพราะห้องผมมืดห้องพี่นาวสว่างเลยมองไม่ค่อยเห็นผม
              “ไม่มีไรคงเป็นแมวมาหาไรกิน” พี่นาวพูดกับกระเทยสาวที่ลุกขึ้นเหมือนตกใจ  ยังดีที่พี่ยาวไม่บอกว่าเป็นหมา
              พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก  ผมเตรียมชุดนักศึกษากำลังบรรจงแขวนนึกในใจว่าได้ดอนคงมาบ่าย ๆเพราะไอ้นี่มันต้องช่วยแม่มันทำมาหาก่อนจนวินาทีสุดท้ายแน่นอน  เนื่องจากพ่อมันประสบอุบัติเหตุรถยนต์ชนเสียชีวิตกลางถนนตอนไปเก็บผักเช้าตรู่  แล้วหาคนผิดไม่ได้เลยตายฟรีไป ส่วนน้องมันอีกสองคนก็กำลังกินกำลังเรียนเหมือนมัน  มันเลยต้องช่วยมันเต็มที่เพื่อครอบครัว
              “ต๊ะ...”  ผมสะดุ้งจากผวังหันไปตามเสียงเป็นพี่นาวนั่นเอง
              “อยากดูของดีเห็นอะไรก็เฉยไว้  ไม่งั้นมึงอด” แกพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับชี้หน้าผม  แล้วแกก็เดินออกไปข้างนอก  ผมนึกในใจว่ากูไปเห็นอะไรว๊ะดี ๆผมมองไปบนเพดานตรงร่องพื้นกระดาน ถึงบางอ้อทันที แสดงว่าพี่นาวแกรู้ว่าเป็นผมแอบดู แต่ไม่น่าใช่เพราะห้องแกเปิดหน้าต่างสว่างขนาดนั้น แล้วห้องผมปิดห้องมิดชิดไม่เปิดไฟด้วย ลองนึกภาพนะครับว่าถ้าเราอยู่ในห้องที่ไม่มีแสงสว่างแล้วมองออกมาข้างนอกมันจะเห็นชัดเจน แต่ถ้าอยู่ข้างนอกที่สว่างแล้วแอบมองเข้าไปในห้องที่มืด ๆ เราจะมองไม่เห็นอะไรเลย
              แล้วพี่นาวแกรู้ได้ไงว่าผมแอบดู  ผมเริ่มสงสัยและหาคำตอบในใจ  หรือว่าแกเดาเอาว่าทั้งหอยังไม่มีใครมา  มีเพียงผมกับพี่นาวสองคนที่มาก่อน  อืมก็อาจเป็นได้แกเลยเดาว่าเป็นผม
              ผมสลัดความสงสัยออกแล้วก็จัดเตรียมเสื้อผ้าต่อไป
              วันเปิดเรียนวันแรกเทอมสองของปี1 ผมรีบอาบน้ำก่อนเพื่อนแล้วตามด้วยได้ดอน ส่องกระจกที่ตกแตกแล้วเหลือแผ่นไม่ถึงฝ่ามือ  บรรจงหวีผมแสกซ้ายแสกขวาเพื่อหามุมหล่อ ไอ้ดอนก็รีบแต่งตัวเพราะเราทั้งคู่เรียนเช้า  ผมให้ไอ้ดอนถีบจักรยานส่วนผมนั่งซ้อนท้าย มือหนึ่งก็กอดเอวไอ้ดอนอีกมือหนึ่งก็ถือหนังสือเรียนซึ่งก็เป็นปกติทุกครั้งตั้งแต่มาเรียนอยู่ที่นี่ เนื่องจากผมร่างกายไม่แข็งแรงด้วย และถีบจักรยานก็ไม่ค่อยจะแข็ง มาเรียนก็ให้ไอ้ดอนถีบแล้วผมซ้อนท้ายมาตลอด พอถึงหน้าประตูวิทยาลัยต้องลงจอดเพื่อคำนับรูปจำลองเท้าวิศนุกรรม  ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งช่าง  แล้วก็จูงจักรยานไปจอดที่หน้าอาคาร 1
              “ดอนกูไปก่อนนะ  กูเรียนชั้น 4 โน่นแนะ”  ผมบอกไอ้ดอนขณะที่มันกำลังล๊อกกุญแจจักรยานแล้วผมก็เดินไปอาคาร 2 เพื่อขึ้นไปเรียนวิชาอังกฤษช่างที่ชั้น 4  อาคาร 2เป็นอาคารใหม่ก่อสร้างด้วยอิฐถือปูนขนาด 5 ชั้น แต่ไม่มีลิฟท์ เดินขึ้นเรียนทีลิ้นห้อย วันไหนกินอิ่ม ๆ แทบไม่อยากเดินขึ้นไปเรียนเลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น