เช้ามาผมเห็นไอ้หยกนอนซมกะว่าคงเป็นไข้จากโดนเย็ดเมื่อคืนแน่ ๆ จริงอย่างที่ผมคิดผมเอามือไปแตะที่หน้าผากไอ้หยกมีอาการรุมๆ ส่วนไอ้เจตนอนกรนบนเตียง
เมื่อคืนล้างน้ำควยเสร็จไอ้เจตก็ปีนขึ้นเตียงส่วนผมกับไอ้หยกก็นอนที่พื้นผมล้างหน้าใส่เสื้อผ้าเพื่อไปตลาดหาซื้อโจ๊ก สักสามถุง เพื่อให้ไอ้หยกได้กินยา
ผมกลับมาถึงหอไอ้เจตยังไม่ตื่นผมปลุกไอ้หยกขึ้นมา
“หยก หยก ตื่นไหวมั้ย” ไอ้หยกค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมา มองหน้าผมด้วยอาการงง ๆ
“ผมเมื่อยทั้งตัวเลยพี่เจ็บตูดด้วย” ไอ้หยกกระซิบผมเบา ๆ
“เดี๋ยวก็หายกินข้าวก่อนแล้วค่อยกินยา”
“ยาอะไรพี่”
“ตัวเรารุม ๆคงเกิดจากไปเที่ยวมา” ผมตอแหลไม่กล้าบอกว่าที่มึงเป็นไข้เพราะโดนกูเย็ดกลัวเด็กมันจะเข็ด
“ผมปวดเมื่อยทั้งตัวเลย”
“รถขย่มขนาดนั้นเป็นใครก็เมื่อย” ไอ้หยกลุกไปล้างหน้า การเดินมันขัด ๆ แล้วออกมานั่งกินข้าว
“โอ้ย”
“เป็นไร”
“เจ็บตูดพี่”
“อย่าทิ้งน้ำหนักมาก”
“พวกพี่ไม่น่าทำผมเลย”
“เอาน่าอย่าคิดมากไอ้เจตไม่เห็นเป็นไรเลย”
“แสดงว่าพวกบนรถพี่สองคนเย็ดกันจริงๆ ใช่มั้ย”
“แค่เล่น ๆกันเฉย ๆ ไม่ได้ใส่เข้าไปข้างใน มาเย็ดตูดกันจริง ๆก็เมื่อคืนพร้อมกับเอ็งนั่นแหละ”
ผมแถไปอีกตามเคย
“จริงหรือพี่”
“ก็จริงดิไม่เชื่อปลุกไอ้เจตมาถามก็ได้” ไอ้เจตตื่นมาตอนไหนไม่รู้มันเป้ปากยักคิ้วใส่ผม พร้อมทำปากขมุบขมิบ ซึ่งผมรู้ว่ามันด่าผมว่าตอแหล
“กินข้าวซ๊ะจะได้กินยาเดี๋ยวก็หาย”
“แล้วของกูล่ะกูก็โดนมึงเย็ดเมื่อคืนไม่เห็นดูแลกูเลย กูก็ไม่สบายนะโว้ย”
ไอ้หยกหันไปตามเสียงมันหน้าแดงขึ้นมาทันที พร้อมกับหลบสายตาไอ้เจตพลัลวัน
“ส้นตีนกูนี่” ผมไม่พูดเปล่ายังยกส้นตีนใส่ไอ้เจตด้วยไอ้เจตแกล้งหลบแล้วโดดลงจากเตียงมาหอมแก้มไอ้หยก
“ขอหอมแก้มทีเมียพี่” ไอ้หยกอายจนหน้าแดง หูแดงหนักขึ้นไปอีกไอ้เจตวิ่งเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ได้สังเกตอาการของไอ้หยกซึ่งตอนนี้มันนั่งตาค้างตกใจ ตัวสั่น อย่างรุนแรง ไม่รู้จากอะไร หน้ามันแดงก่ำหรือว่ามันโกรธไอ้เจต
“หยกเป็นไร” ผมเขย่าตัวไอ้หยก
“พี่เจตเขาหอมแก้มผม”
“เฮ้ยกะแค่หอมแก้ม เมื่อคืนมึงโดนมันเย็ดมาแล้วไม่รู้ตัวหรอ”ผมงงกับไอ้หยก มันจะมาไม้ไหน
“เมื่อกี้พี่หยกเรียกผมว่า.....ม เมีย”
“แล้วไง”
“คือผมไม่ใช่ผู้หญิงแล้วจะเป็นเมียพี่เขาได้ไง”
“โอ้ยก็ที่มึงโดนมันเย็ดเมื่อคืนมึงก็เป็นเมียมันไปแล้ว”
“แล้วทีพี่ต๊ะเย็ดผมไม่เห็นเรียกผมว่าเมียเลย”
“เอาเป็นว่ามึงเป็นเมียไอ้เจตส่วนกูเป็นชู้แล้วกัน” ไอ้หยกยิ่งอายหนักเข้าไปอีก
“แล้วที่วิทลัยจะมีใครรู้มั้ยครับว่าผมเป็นเมียพี่เจต”
“เรื่องแบบนี้มันเล่าสู่กันฟังได้ที่ไหนล่ะขอให้เป็นความลับระหว่างเราสามคนได้ปะ ห้ามบอกใคร สัญญากับพี่ได้มั้ยหยก” ไอ้หยกก้มหน้านิ่ง ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาตอบเสียงเบา ๆ
“ได้ครับหยกจะไม่บอกใคร”
ไอ้เจตออกมาจากห้องน้ำโดยมีหยดน้ำเกาะพราวตามตัวไอ้นี่อาบน้ำแล้วไม่ค่อยเช็ดตัว มันชอบปล่อยให้แห้งเอง ผมสังเกตเห็นไอ้หยกก้มหน้าแต่แอบชำเรืองดูหุ่นไอ้เจต ซึ่งมีกล้ามนิด ๆหน้าท้องแบนราบไม่ถึงกลับมีกล้ามท้อง แต่ไม่มีพุง ผิวขาวเป็นประกาย
ผมสังเกตไอ้หยกหน้าแดงหูแดงขึ้นมาอีก
เอ๊ะมันชักยังๆ ซ๊ะแล้ว ไอ้เจตซึ่งไม่รู้ตัวว่าไอ้หยกมันแอบมอง มันทำตัวตามสบายจะถอดจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบไม่ระวังเหมือนเราอยู่สองคนแต่วันนี้มีไอ้หยกมาอยู่ด้วยมันก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม
“เออต๊ะเดี๋ยวกูกลับหอก่อน วันจันทร์เจอกัน”ไอ้เจตไม่รอคำตอบมันคว้าเป้ได้ก็รีบออกไปจากห้อง
“เป็นไรหยก”
“ผมอายพี่เจต”
“อ้าว อายทำไม”
“ไม่รู้พี่พอเห็นหน้าพี่เจตแล้วผมไม่กล้ามอง”
“กลัวมันจับทำเมียหรอ”
“บ้าพี่ต๊ะง่ะ”
“ทีพี่ไม่เห็นเอ็งอายพี่ก็เย็ดเอ็งนะเมื่อคืน”
“บ้าพี่ต๊ะมันไม่เหมือนกัน”
“มันไม่เหมือนกันตรงไหนว๊ะลีลาไอ้เจตดีกว่าพี่หรอ”
“คือ เมื่อคืนตอนที่พี่เจตจูบปากผมผม ผม มีความสุขมากเลย”
“อ๋อออออออออออออออออออ” ผมลากอ็อยาว
“งั้นพี่จูปปากหยกก็ได้จะได้มีความรู้สึกดี ๆ กับพี่”
“ไม่เอา” ไอ้หยกถอยหลังจนติดฝา
“เฮ้ย.......ล้อเล่น”
“ผมจะเก็บไว้ให้พี่เจตคนเดียว” น่านไงก็ว่าแล้ว ลีลาเย็ดสู้กูไม่ได้ แต่เสียทีมันตรงลีลาจูบปาก แถมไอ้เจตยังดูดควยให้ไอ้หยกด้วย
ผมนึกในใจว่าไอ้เจตได้เปลี่ยนเมียจากสาวแก้วมาเป็นไอ้หยกก็คราวนี้แหละ
อ้าวแล้วกูก็เย็ดไอ้หยกแถมได้เย็ดเป็นคนแรกแตกในด้วย ไอ้หยกมันให้กูอยู่ในสถานะไหนว๊ะ...
หรือไอ้หยกมันจัดลำดับให้กูอยู่ในสถานะชู้อย่างที่มันว่าจริง ๆ
“เอ้ากินข้าวได้แล้วจะได้กินยาเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ บขส”
“ไม่ต้องหรอกครับผมไปเองได้”
“กินยาแล้วนอนพักก่อนสักงีบบ่าย ๆ ค่อยกลับก็ได้นะหยก”
“ครับพี่ต๊ะ” ไอ้หยกนั่งกินข้าวแล้วตามด้วยยา ผมให้มันไปนอนบนเตียง จนค่อย ๆหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย
ผมมองหน้าไอ้หยกที่นอนหลับตานิ่งสีหน้ามันสดชื่นขึ้นกว่าเมื่อเช้า นี่กูเย็ดตูดเด็กอีกแล้วหรือนี่ ความคิดวนไปวนมาพยายามสลัดให้มันออกจากหัวให้ได้ว่าผิดหรือถูก
วันนี้วันอาทิตผมเก็บเสื้อผ้าไปแช่ในกระละมังก่อนที่จะมานอนลงข้างๆ เตียงจนเผลอหลับไป
ตื่นมาอีกทีบ่ายสองกว่าๆ ไอ้หยกไปไหนแล้วไม่รู้ ผมซักผ้าเสร็จก็ลงไปหาอะไรมากิน พอจะพ้นประตูหอ
“ต๊ะ ต๊ะ” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“ไปไหนมานะ”
“กูเขียนรายงานไม่ออกว่ะ”
“มึงเคยเขียนอะไรออกบ้างว๊ะนะ”
“มึงก็รู้ว่าสมองกูมันความจำสั้นเมื่อวานเจออะไรมาตั้งเยอะ กว่าจะถึงวันนี้กูก็ลืมไปหมดแล้ว มึงช่วยกูหน่อย นะต๊ะนะ”
“กูจะไปช่วยอะไรมึงได้ว๊ะกูอยู่คนละกลุ่ม”
“กูรู้ว่ามึงเขียนคนเดียวทั้งหมดก็เขียนได้มึงไม่ดูแค่ของมึงหรอก มึงดูมาทั้งหมดนั่นแกละ”
“เหี้ยมึงมันจะรู้ดีเกินไปแล้ว”
“มึงอยากได้อะไรกูให้หมดเลยนะเขียนให้กูหน่อย นี่กูเอามาด้วย เดี๋ยววันจันทร์กูไปเอาที่วิทลัยนะ”
“เฮ้ย” ไอ้นะไม่รอคำตอบมันวางเอกสารได้มันก็รีบถีบจักรยานมันออกไปผมเลยต้องเดินกลับขึ้นมาเอาเอกสารเก็บก่อนที่จะลงไปหาซื้อข้าวกินด้วยอารมณ์หงุดหงิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น